بهاری با ابتهاج ...

ارغوانم آن‌جاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می‌گرید

چون دلِ من که چنین خون‌آلود

هر دم از دیده فرو می‌ریزد

ارغوان

این‌چه رازی‌ست که هر بار بهار

با عزایِ دلِ ما می‌آید؟

هوشنگ ابتهاج